Witam,

Przez szereg lat funkcjonowalem w przekonaniu, ze kara musi byc wypukla. Nie
chodzi wcale o zelazka i IO/TO/MO. Po prostu nie lubie czekac zanim terminal
"sie zautoryzuje", a tlum w kolejce za mna zabije mnie wzrokiem. Sam
niejednokrotnie zzymalem sie jak przede mna ktos 5 minut probowal zaplacic
Pekaoskim Beethovenem. Kilka tygodni temu moj bank - Citibank przymusil mnie
do wymiany Citicard Cirrus na Maestro (najpierw byly prosby - "mamy dla Pana
nowa atrakcyjna karte platnicza", "jak wymieni Pan swojego Cirrusa na
Meastro, to dostanie Pan bardzo fajny zegarek z plastiku", w koncu, wobec
mojego biernego oporu, bank zastosowal rozwiazanie silowe blokujac dostep
Cirrusa do Citibank Online i bankomatow Euronetu). Skoro zatem musze juz
bulic 2 zl miesiecznie za karte (BTW poza mBankiem to chyba najdrozsza
plaska karta w Polsce), postanowilem sprawdzic, jak sprawuje sie w
praktyce...

W praktyce wyglada to bardzo dobrze. Ze zdziwieniem zauwazylem, ze
sprzedawcy bardzo lubia PIN pady - maszyna pisze "kod PIN zgodny" i nie
trzeba nic porownywac (a tym samym zero odpowiedzialnosci), nie trzeba
nerwowo szukac dlugopisu oraz miejsca na ladzie, zeby w miare czytelnie sie
podpisac. Autoryzacje byly w miare szybkie (z wyjatkiem 23 grudnia, gdy
trzeba bylo czekac okolo 3 minut, za to 31 grudnia w odleglej od cywilizacji
Krynicy Maestro szlo jak burza). Co dziwniejsze (zwlaszcza biorac pod uwage,
ze wystawca karty jest Citi, ktorego najsilniejsza strona jest awaryjnosc)
problemow z autoryzacja praktycznie nie bylo. Dwa czy trzy razy brak
mozliwosci polaczenia sie z bankiem, ale za drugim razem przechodzilo.
Wydaje mi sie zreszta, ze PIN pad jest bezpieczniejszy od podpisu. Co prawda
umozliwia on podejrzenie PINu podczas transakcji, ale ma to znaczenie, tylko
wowczas, gdy posiadacz karty jest sledzony przez przestepce, a nastepnie
pada ofiara rozboju. Wiekszosc przestepstw kartowych to chyba jednak
sytuacje kradziezy kieszonkowej lub innej kradziezy, gdy karta przypadkowo
niejako wpada w rece przestepcy. O ile podrobienie wtedy podpisu przez
przestepce jest trywialnie proste, PINu raczej nie zgadnie.
W tym okresie (ok. 2 miesiecy) tylko dwa razy zaplacilem karta wypukla - raz
bylo to IO w Merlinie, a drugi raz, gdy w aptece starsza Pani Magister
przestraszyla sie jak terminal napisal "brak polaczenia - nie autoryzuj !".

Pomyslalem sobie, ze w istocie zatem w ofercie bankow - a praktycznie kazdy
oferuje debetowa karte plaska do rachunku - roznice sa niewielkie i
sprowadzaja sie glownie do kosztow. Wyraznie tez ujednolica sie oferta -
karty plaskie - debetowe, karty wypukle - kredytowe.

Oczywiscie nasze drogi z Citi sie rozchodza (nie moge sobie pozwolic na
wspolprace z bankiem, ktory z dnia na dzien bez slowa wyjasnienia blokuje mi
dostep do wlasnych pieniedzy), niemniej jednak dwumiesieczna przygoda z
Maestro obyla sie bez wpadek.

Pozdrawiam w Nowym Roku, Grzegorz