skippy wrote:

>
> Użytkownik "totus" <t...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
> news:j5mr3j$2gv$1@inews.gazeta.pl...
>> skippy wrote:
>>
>>>
>>> Użytkownik "george" <g...@v...pl> napisał w wiadomości
>>> news:4e7eebc9$0$2503$65785112@news.neostrada.pl...
>>>
>>>> banki komercyjne zajmują sie wtórną kreacją i nie drukują. Pożyczają
>>>> depozyty na longterm jednocześnie opowiadając klientom że maja ich kasę
>>>> na żądanie :). Mina pokerzysty wskazana zwłaszcza jeśli sie ma 3,5%
>>>> (rezerwa obowiązkowa) w danej chwili.
>>>>
>>>> george
>>>
>>> dzięki, napisałeś to chyba najlepiej jak można by było
>>>
>>> nazywanie tego kreacją pieniądza w mętnym otoczeniu sugerującym stałą
>>> kreację czyli dodruk czy też elektroniczne rozmnażanie jest nieco
>>> śmieszne
>>>
>>> jeśli pożyczę od wielu ludzi kasę i statystycznie zbadam ile będe musiał
>>> im oddawać miesięcznie, a jednocześnie sam ją pozyczam komuś na lepszy
>>> procent to co w tym nienormalnego
>>
>> To jest mocno nienormalne, bo z założenia jesteś bankrut. Pożyczać to
>> sobie
>> można swoje, a nie cudze bez jego wiedzy i zgody. Nikt z wkładców nie
>> jest informowany, że akurat jego pieniądze idą na kredyt na 30 lat. Jest
>> informowany, ze pieniądze może odebrać w każdej chwili. Jak wydarzy się
>> chwila, ze po swoje pieniądze przyjdzie więcej niż 10% kapitału to co?
>> Kicha.
>
> jaka znów kicha
> tzn kicha ale dla tych co przyjdą, a nie dla mnie

A rozwiązanie jest takie proste. Rozdzielić bank depozytowy od
inwestycyjnego. W depozytowym depozytariusz czyli właściciel kapitału
płaciłby za bezpieczeństwo i operacja na kontach z innymi depozytariuszami.
Za 100% bezpieczeństwo czyli 0% ryzyka trzeba płacić. Zysk pojawia się
proporcjonalnie do ryzyka > 0% w banku inwestycyjnym. Tu inwestor w
zależności od horyzontu inwestycji i jej ryzyka byłby świadom co się z jego
kapitałem dzieje. Bank zarabiałby na kojarzeniu właścicieli kapitału z tymi,
którzy go potrzebują, na obsłudze kredytu, ściąganiu należności i określaniu
ryzyka. Teraz mamy pomieszany jeden bank z drugim. To tak jakbyśmy
pomieszali miód z pastą do butów. Efekt jest do wyrzucenia.