"george" <g...@v...pl> writes:

> Druga sprawa to dochodzenie od banku zwrotu... (juz opisałem).

Przeciwnie, roznica jest zasadnicza, bo odpowiedzialnosc banku
(w zaleznosci od rodzaju karty) jest zasadniczo rozna.

> ryzyko istnieje... ale sądowanie udowodnić że nie wydało sie pinu
> dobrowolnie... a podpis -> grafolog i po sprawie.

Teoretycznie to kazdy moze poleciec na Ksiezyc.

W praktyce jesli to klient musi udowodnic bankowi, ze nie dokonal
transakcji (= ani nie bral udzialu we fraudzie), to nic nie zdziala.
Jesli klient musi tylko uprawdopodobnic, ze tak bylo, i ew. wykazac, ze
bank nie wie kto naprawde dokonal transakcji oraz ze wina banku jest
taki stan rzeczy, to zarowno PIN jak i podpis daja spora nadzieje.
> o kopiowaniu sie nie sprzeczam... tutaj rzeczywiście chip lepszy, z tym że
> banki przy niejako okazji szaleją z tym "sposobem" potwierdzenia wmawiając
> że jak z chipem to tylko PIN i ryzyko im spada.

Zasadniczo to powinna byc klauzula niedozwolona. Tak czy owak, sąd moze
zdecydowac inaczej w obu przypadkach. Banki bardzo chetnie obciaza
kosztami fraudow klienta zarowno w przypadku podpisu jak i PINu
(i lepiej niech nikt nie mysli ze to lokalny, polski obyczaj).
--
Krzysztof Halasa