XXL wrote:

> totus <t...@p...onet.pl> napisał(a):
>
> Trochę się uśmiechałem czytając Twoje tezy, że dzieci utrzymują swoich
> rodziców w wieku emerytalnym.
> Życie pokazuje, że jest raczej odwrotnie. Nie wiem czy znasz dużo takich
> przykładów bo ja raczej takich nie znam.
> W życiu najczęściej bywa tak, że to rodzice ciągle dokładają do swoich już
> dorosłych i pracujących dzieci.
> Albo bezpośrednio pomagają im finansowo albo pośrednio łożąc na ich dzieci
> czyli swoje wnuki !!!
>
> Moja teściowa ma ośmioro rodzeństwa. Wszyscy oni, będąc już dorośli
> korzystali z pomocy swoich rodziców bo mieli swoje dzieci, potrzeby itp. a
> starzejący się rodzice już takich potrzeb mieli coraz mniej.
> W tej chwili ojciec teściowej ma prawie 97 lat i jest pod opieką swojej
> najmłodszej córki ale.....cała emeryturę ojca córka zabiera !!!
> Przy czym stara się nim opiekować jak najlepiej.
>
>
>
Na ziemi żyje dużo ludzi i na każdą tezę znajdzie się przykład. Mnie
chodziło nie o pojedyncze przypadki takie czy inne, tylko o zasadę. W swoim
rozumowaniu nie widzę luki i historia gospodarcza opisująca zachowania ludzi
w czasach przed tym gdy państwo zaczęło się interesować emeryturami swoich
obywateli to rozumowanie potwierdza. W/g mnie gdy ludzie starzy nie są
zdolni do pracy ze względu na wiek to środki na swoje utrzymanie muszą skądś
pozyskiwać. Gdy nie było emerytury państwowej to dzieci były jedynym
źródłem. Czy może Ty widzisz jakieś inne rozwiązanie? Rodzice, którzy nie
zdołali tak wychować swoich dzieci by te miały nadwyżki do ich utrzymania
kończyli nieciekawie. To stanowiło przestrogę i wskazówkę dla innych jak
należy własne dzieci wychowywać i kształcić oraz które umiejętności w danym
czasie stwarzają największe szanse na sukces finansowy. Rodzice żywotnie
byli zainteresowani sukcesem ekonomicznym własnych dzieci. Rodzice
zainteresowani również byli w utrzymywaniu więzów emocjonalnych z dziećmi.
Nie mogli własnych dzieci zrażać do siebie, bo to też się dla nich źle
kończyło. Dzieci musiało być stać i musiały chcieć zająć się swoimi
rodzicami na starość. W moich oczach taki system jest jak najbardziej zdrowy
społecznie. Nie potrzebne są ustawy o przemocy w rodzinie i inne pierdy
urzędnicze. Teraz takich zachowań nie ma o jakich piszę bo państwo daje
emerytury i sukces ekonomiczny dzieci średnio jest związany z poziomem życia
na emeryturze. Chyba myli Ci się opis przeszłości z tym co widzisz za szybą
okna.