Zdarzyło się to jak raz 2004-11-10 12:53, kiedy Michał 'Amra'
Macierzyński napisał(a) co następuje:
> yayco <yayco2_tnij_@_tnij_gmail.com> wrote:
>
>> Nieporadność łączy się tutaj z dążeniem, aby słowa, których używamy
>> były piękne, uczone i pozostawiające czytającego w pełnym osłupienia
>> szacunku. Przypomina to pewnego przedwojennego
>
>
> Nie przesadzaj. Jezyk to zywy twor tworzony przez ludzi Niech sie
> rozwija - mnie to nie przeszkadza.
>
Mnie to też nie przeszkadza, że się język rozwija. Więcej nawet, cieszę
się z tego.
Przeszkadza mi jak słowa stają się brzydkie ("anulacja"), a zwroty
nielogiczne ("na grupie"), albo mamiące - nazwanie "funkcjonalnością"
nowej możliwości posługiwania się rzeczą jest zabiegiem mamiącym, bo
sugeruje, że jest to możliwość dobra i pożyteczna per se.
Do tego dochodzi niedostrzegana często potrzeba jednoznaczności,
ujawniająca się choćby w prawie, albo i w finansach. W semiotyce nazywa
się to potrzebą reduncjacji. Innymi słowy, a wracając do problematyki
"grupowej", banki (pomijając sferę reklamy) nie powinny posługiwać się
polszczyzną potoczną, bo ona się ciągle zmienia i tworzy na nowo. Nie
powinny też zajmować się słowotwórstwem, bo to prowadzi do nieporozumień
i umysłowego ogniopióru. Nie powinny w końcu używać w nowych znaczeniach
słów, które mają specyficzne znaczenie prawne (choćby "oferta") w sposób
mylący dla odbiorcy.
Powinny natomiast posługiwać się pojęciami poprawnymi językowo i
jednoznacznymi na tyle, aby sprawdzenie znaczenia słowa w słowniku (albo
- w ostateczności - u specjalisty w danej branży) było możliwe i
prowadziło do wyjaśnienia wątpliwości.
Nie twierdzę, że osiągnięcie takiego celu jest możliwe. To raczej
postulaty, które winny być brane pod uwagę.