Użytkownik Kamil Jońca napisał:
>
> Ech, mądrze mówi a wszyscy się na niego rzucili bez próby zrozumienia :-(

To niestety normalne. Najpierw gwaltowna negacja, potem refleksja (jesli
kogos na nia stac) i olsnienie.

Tak sie zastanawiam czasem skad sie bierze ten opor przed przyjemnoscia.
I dochodze do wniosku, ze to wina religii, ktora kaze cale zycie walic
sie w piesi za niepopelnione grzechy i cierpiec niewiadomo za co. A jak
komus jest przyjemnie to znaczy, ze grzeszy i powinien czym predzej sie
umartwic, posypac glowe popiolem, wyspowiadac sie i odpokutowac. Nie
chodze na uroczystosci religijne bo dobija mnie ich smutek, a przeciez
obcowanie z bogiem powinno byc czyms radosnym, do jasnej cholery!

A jak przyjemnie jest gdy jest przyjemnie. ;-)

Bartol