Oto skrót sposobów nieuczciwej dyskusji (dialektyki erystycznej):

1.. Uogólnienie (instantia) - rozszerzając wypowiedź przeciwnika poza jej
normalne granice (bardziej ogólnikowe twierdzenie łatwiej zaatakować).
2.. Zastosowanie homonimii do jakiegoś słowa użytego przez przeciwnika, by
rozszerzyć jego wypowiedź i wtedy ją obalić.
3.. Przyjąć twierdzenie powiedziane w sensie relatywnym jako powiedziane
absolutnie lub ujmując je pod innym kątem i w ten sposób je obalić
(relative - absolute).
4.. Podawanie rozproszonych przesłanek (także błędnych) tak by przeciwnik
nie zorientował się do czego zmierzamy a kiedy przeciwnik już zaakceptuje
wszystko co potrzebne robimy z nich wniosek przez niego nie spodziewany.
5.. Ukryta petitio principii: Zakładać to, co chcemy dowieść używając na
początku zmienionych nazw lub posługując się na początku ogólnikami, które
łatwiej zaakceptować.
6.. Zadawać wiele pytań naraz i obszernie, ukrywając to, na czym zależy
nam w odpowiedziach przeciwnika - trudno mu wtedy zorientować się w biegu
rozumowania i przeoczy nasze ewentualne błędy i braki we wnioskowaniu.
7.. Wyprowadzić przeciwnika dyskusji z równowagi (przez bezczelne
zachowanie względem niego), zdenerwowany nie będzie w stanie wszystkiego
przemyśleć i dopilnować.
8.. Pomieszać kolejność wnioskowania (zadając pytania w niewłaściwej
kolejności) tak że przeciwnik pogubi się w wywodzie.
9.. Zadawać pytania do poszczególnych przypadków na które przeciwnik
prawidłowo odpowie i następnie, bez pytania go, założyć, że zgodził się z
tezą, którą potwierdzałyby te przypadki (choć wcale nie musi ona koniecznie
z nich wynikać).
10.. Wybrać słowa/porównania, które będą nam pasowały. Np. kiedy
przeciwnik proponuje jakąś zmianę nazwać ją złośliwie "nowinką" i
przeciwstawić "zastanemu porządkowi". Natomiast kiedy od nas wychodzi taka
propozycja przeciwstawiamy ją "zacofaniu". Podobnie inne rzeczy - nadając
nazwy pozytywne lub negatywne w zależności od potrzeby.
11.. Dać przeciwnikowi do wyboru między proponowaną przez nas tezą a
przejaskrawioną antytezą. (Szare obok białego wydaje się czarnym, a obok
czarnego wydaje się białym).
12.. Triumfalnie ogłosić, że dowiodło się czegoś, choć wcale z dyskusji
tak nie wynika (często skutkuje przy nieśmiałym przeciwniku).
13.. Przedstawić przeciwnikowi jakiekolwiek słuszne, choć nie oczywiste,
stwierdzenie. Jeśli odrzuci (przez podejrzliwość) - wykazujemy, że jest
słuszne i triumfujemy; jeśli przyjmie - mamy plus, bo zgodził się z naszym
twierdzeniem.
14.. Argumentum ad hominem lub ex concessis: Szukać w tym co przeciwnik
mówi jakiejś sprzeczności z akceptowaną przez niego szkołą, grupą, do której
należy lub sposobem postępowania. Np. I ty Polak mówisz takie rzeczy!?
15.. Kiedy przeciwnik postawił mocny kontrargument, wykorzystać podwójne
znaczenie tego co powiedzieliśmy, mimo że początkowo nie o to znaczenie nam
chodziło.
16.. Mutatio controversiae: Widząc, że przeciwnik podąża argumentacją,
którą nas pobije, wytrącić go z biegu, zmienić temat, odwrócić uwagę.
17.. Kiedy przeciwnik żąda konkretnych argumentów przeciw jego
twierdzeniu, a ich nie znajdujemy, uciec się do ogólników powiązanych z jego
tezą i później je podważyć argumentując choćby omylnością ludzkiej wiedzy.
18.. Fallacia non causae ut casae: Traktując uzgodnione wspólnie
przesłanki jako dowód naszej tezy, choć brakuje wśród nich jeszcze kilku,
których nie przyjęły obydwie strony.
19.. Kiedy przeciwnik użył argumentu tego typu, o jakich piszemy
(nieuczciwych), lepiej jest nie tyle wykazać jego pozorność, ale użyć
podobnego argumentu, który postawi przeciwnika w gorszej pozycji niż
gdybyśmy wykazali pozorność jego argumentu.
20.. Podać to, do czego przekonuje nas przeciwnik za petitio principii
kiedy przekonuje nas do czegoś wątpliwego, spornego. Wydaje się to wtedy
bardzo prawdopodobnym dla słuchaczy, bo widzą w tym także problem tak jak w
głównym problemie dyskusji.
21.. Opierać się tak długo argumentacji przeciwnika, nie uznając jej, aż
rozszerzy je poza granice prawdy, tak że łatwo obalimy taki argument.
Powstaje wtedy wrażenie, że obaliliśmy główny argument.
22.. Argumentum ad auditorem - jeżeli ktoś dobrze zna się na rzeczy może
użyć argumentu sprzecznego z prawdą, wiedząc, że nikt ze słuchaczy nie jest
na tyle zorientowany w materii, aby to zauważyć.
23.. Dywersja: Widząc, że zaczynamy przegrywać rozpoczynamy mówić zupełnie
o czymś innym, jak gdyby to było argumentem przeciwnym (bezczelne, kiedy nie
dotyczy to w ogóle tematu dyskusji).
24.. Argumentum ad verecundiam: Używać zamiast argumentów odwołań do
autorytetów, szczególnie tych, którzy są powszechnie szanowani, w razie
potrzeby przekręcając lub fałszując cytaty. Jeśli przeciwnik jest dobrze
zorientowany może to wykazać lub podać inny autorytet mający inne zdanie w
tej kwestii.
25.. Jeśli jest się bardzo szanowanym przez słuchaczy, można powiedzieć
"przechodzi to moje słabe możliwości pojmowania" - w ten sposób słuchacze,
którzy nas szanują, uznają że jest to jakiś nonsens.
26.. Kiedy twierdzenie przeciwnika podobne jest do jakiejś herezji,
błędnej nauki, ktoś może przyczepić mu etykietkę nazywając ją
spirytualizmem, idealizmem itp.
27.. Powiedzieć, że w teorii to ładnie wygląda, ale praktyka pokazuje
inaczej. (Jak gdyby teoria czegoś nie uwzględniała).
28.. Zadać pytanie związane z tematem, na które przeciwnik nie będzie w
stanie odpowiedzieć i w ten sposób przekonać wszystkich, że mamy rację.
29.. Argumentum ab utili: Zadziałać na wolę a nie na rozum - kiedy uda nam
się przekonać, że korzystniej dla wszystkich (a przynajmniej słuchaczy,
zwolenników), żebyśmy przyjęli takie rozwiązanie (choćby było ono zupełnie
błędne).
30.. Sprawić przez potok bezsensownych słów (pozornie wyglądający dobrze,
z poważną miną), że przeciwnik pogubi się, uznając je za najważniejszy
argument tezy. Działa szczególnie wtedy, gdy przeciwnik udaje, że wszystko
zrozumiał.
31.. Jeśli przeciwnik ma rację, ale użył błędnej argumentacji obalić
argument uznając, że obaliliśmy całą tezę (chyba najczęstsze zagranie w
nieuczciwych dyskusjach).
32.. Argumentum ostatni - ad personam: Widząc, że przeciwnik jest
mocniejszy atakować go osobiście, obrażać lub w jakikolwiek sposób,
porzucając prawdziwy przedmiot sporu.