> Różnica jest taka, że kradzież przedmiotu o wartości do 250 zł nie jest
> przestępstwem, bo tak chce ustawodawca. Natomiast wpięcie się w cudzą
> sieć telekomunikacyjną jest przestępstwem, bo tak chce ustawodawca.

Takie cuda to tylko w PL. Sytuacja jest paradoksalna - wiele kawarni,
hoteli, a nawet urzędy miasta inwestują w infrastrukturę WLAN, by
udostępniać ją wszem i wobec w ramach reklamy/promocji, tymczasem klient nie
może się połączyć, bo popełnia przestępstwo. Nie ma praktycznie technicznej
możliwości sprawdzenia czy sieć jest ogólnie dostępna czy nie. Nawet gdyby
chcieć to sprawdzić (np. niektóre w nazwie sieci mają stronę www) to...
trzeba się zalogować. Absurdalne dla mnie.

>> Tak, potencjalnie z bankiem. Ale czy bank udzieli odpowiedzi kto się
>> łączył z danego IP w danej chwili, jesli nie będzie nakazu prokuratury?
>
> Ale dlaczego bez nakazu?

Sądzisz, że przy takich "stratach" można mówić o tak daleko idącej sytuacji?
W dobie, gdy DSL był z limitem to OK, ktoś mógł go wyczerpać nieświadomie,
ale w tej chwili straty były groszowe (dosłownie, bo ja za 1Mb płacę 25zł na
miesiąc to ile mi wyjdzie za 10 minut?). Jeszcze raz podkreślę, iż jest to
kwestia sprawdzenia poczty, kilku stron www i tyle.

>> A czy ta wystosuje takowy jeśli "pokrzywdzony" użytkownik np. neostrady
>> wycenił moje przebywanie w swojej sieci np. na kilkadziesiąt groszy?
>
> Nie mam pojęcia. Z ostrożności powiem: pięciu prokuratorów odmówi, ale
> dwóch klepnie.

Podsunąłeś mi niezły pomysł na biznes - nic tylko router z WLANem kupić,
wystawić na dachu antenę i niech no ktoś mi się zaloguje. Od razu pismo do
prokuratury, a potem kup pan cegłę za 5 tys., bo nie wycofam (przypominam:
ścigane na wniosek pokrzywdzonego).
Swoją drogą najczęściej DSLe mają klauzulę w umowie o zakazie udostępniania
łącza poza obręb lokalu, zatem ów "pokrzywdzony" też nie będzie bez winy.