>> Trudno mówić o nieuczciwości, gdy podpisuje się cyrograf na dwa lata
>> (vide GSM) - ponieważ nie da się wszystkiego przewidzieć - podmiot
>> prawa handlowego ma na taką okoliczność instytucję upadłości. Co ma
>> zwykły misiek? Odium oszusta i komornika.
>
>
> Ale tu bredzisz. Nikt nie broni kupić telefonu poza promocją i podpisać
> samą umowę na czas nieokreślony. Do tego jeszce pre-paidy. Sorry
> winnetou. W perspektywie 2 lat też trzeba szacować ryzyko wystąpienia
> pewnych rzeczy.

Jeżeli ktoś nabywa telefon podpisując cyrograf, a potem np. za kilka-
kilkanaście miesięcy nie może za niego płacić, bo np. nie zapłacono jego
firmie czy jemu samemu, to nie można mówić o oszustwie i nieuczciwości,
ponieważ nieuczciwość i oszustwo zakładają zamiar np. niezapłacenia -
jest to inna kwalifikacja niż brak środków wynikły z niepowodzenia,
wynikłego z normalnego ryzyka biznesowego.

Oszustem jest ktoś, kto np. zawiera umowę ze świadomością braku środków
(także w przyszłości) - więc możliwości wywiązania się z niej. Nie jest
nieuczciwym ktoś, komu brak środków wynikł z okoliczności od niego
niezależnych i/lub trudnych do przewidzenia.

Nie dziwię się, że masz trudność z odróżnianiem nieuczciwości i
niemożności regulowania zobowiązań, ponieważ trudnośc taką mają również
osoby prominentne, chociażby na stanowiskach prokuratorów.

Przez analogię: złodziej to ten, co kradnie, nie ten, kto został skazany
prawomocnym wyrokiem sądu.

Jak mniemam próbujesz w zawoalowany sposób bronić dostawców usług
wszelakich, w tym udzielaczy kredytów: ilość tzw. kredytów zagrożonych
świadczy o wadliwej kwalifikacji kredytobiorców - trudno bowiem nie
przyjąć, że instytucja finansowa (w odróżnieniu od misia-szaraka) nie
dysponuje metodologią, wiedzą, narzędziami etc. wynikającymi w prostej
linii z zawodowego charakteru jej działań.

Idąc dalej tym tokiem rozumowania można założyć, że istniała świadomość
celowego niedoinformowania kredytobiorców co do istotnych parametrów
zawieranych umów.

Należy przyjąć, że znaczna część obywateli jest legalistami, tzn.
traktuje taką instytucję jak bank, jak swego rodzaju urząd (co wynika
także z historycznych uwarunkowań) - spodziewa się więc, że oferta
będzie obopólnie korzystna i że nie musi wczytywać się "w to co napisano
małymi literami".

Konkludując należy przyjąć, że oszustem może być nie tylko osoba
fizyczna/prawna lecz przedsiębiorstwo parabankowe, czy wręcz sam bank.
Rzecz w tym, że bank dysponuje lepszymi narzędziami (i pieniędzmi) by
swych praw dochodzić - misio-szaraczek raczej nie - ile znasz legalnych,
aktualnych i wiarygodnych list firm - oszustów?

Pzdr: Dogbert