z <...@...pl> writes:

> I trzeba to powtarzać bo przyjdzie taki jeden "stymulowany"
> redaktorzyna czy inny fachowiec i w opiniotfuuuurczym medium wciska
> ciemnotę ludziom.
> Nawał jednostronnej interpretacji oderwanej od przepisów prawa jest
> przerażający.
> TO TRZEBA POWTARZAĆ. Przynajmniej będzie nauczką dla naszych dzieci.
> Nie ufaj bankom, Nie ufaj instytucjom je nadzorującym, Nie patrz na
> zabezpieczenia finansowe ani inne durne gwarancje.
> Przyjmij do wiadomości że twoje podatki przekazane na ten cel poszył w
> błoto.
> A na pewno nie ufaj sformułowaniu pojawiającemu się w państwowych
> dokumentach "instytucja zaufania społecznego"
> Nie ufaj też sądom że twoje słuszne pretensje poparte paragrafami
> rozpatrzą bezstronnie nie bacząc na lobbing możnych i silniejszych.
>
> Człowieku myśl trochę i jak ci ktoś mówi że opiekuńcze państwo o
> ciebie zadba to MÓWI. :-)

Nikt tu chyba nie twierdzi, że banki to instytucje zaufania
jakiegokolwiek, że państwo opiekuńcze, itd. Chociaż właściwie, to sam
domagasz się chyba, by właśnie tak było.

Natomiast zupełnie czymś innym jest niezgodność umów kredytowych
z prawem, czymś innym jest ich nieetyczność, np. nieetyczność oferowania
kredytów w walutach obcych.

"Dowodzenie" tych ostatnich rzeczy przy pomocy pierwszych to walka
z chochołem. Państwo opiekuńcze i zaufanie do banków ma się dokładnie
nijak do idei kredytów walutowych, a mieszanie tych spraw jest zwykłą
demagogią, zorientowaną na "ciemny lud". Obawiam się, że tu nikt takich
wywodów "nie kupi", choćbyś je powtarzał w nieskończoność.

Napisz o czymś konkretnym, np. o jakimś konkretnym zarzucie do
konkretnej umowy stosowanej przez konkretny bank, to będzie można się
nad tym zastanowić. Przypomnę, że takich konkretnych zarzutów znamy
wiele, niektóre są moim (i nie tylko) zdaniem zasadne, ale są także
kompletne bzdury.
--
Krzysztof Hałasa