W dniu 2015-07-19 o 14:01, Chris94 pisze:

> I to właśnie jest zasadnicza wada tego rozwiązania, gdyż w praktyce
> będzie to oznaczało "podarowanie" kredytobiorcy części długu, z
> oczywista stratą pożyczkodawcy.
> Przypominam podawany tutaj przez kogoś przykład z czasów schyłku PRL-u,
> gdy w wyniku galopującej inflacji ktoś po latach był w stanie spłacić z
> jednej pensji swój kredyt na zakup mieszkania.

Ale było to możliwe z uwagi na sztucznie ustalane stopy procentowe -
sztucznie, czyi "po uważaniu", a nie rynkowo. Jeśli stopy będą rynkowe,
to będą uwzględniały tę "galopującą inflację".

> Ten przykład podałem tylko po to, by pokazać możliwą skalę spadku
> wartości waluty spowodowanego inflacyjnym dodrukiem banknotów przez
> rząd. Ponieważ do Ciebie to zdaje się nie dotarło, więc podaję Ci tę
> informację jak na talerzu:
>
> 13.000 zł/4 zł = 325.000%
>
> Słownie: trzysta dwadzieścia pięć tysięcy procent!
> Tyle do 1989 r. wyniosła inflacja od czasu poprzedniej wymiany złotówki
> dokonanej bodajże w 1950 r.
> Czy sądzisz że wskaźniki typu WIBOR+X są w stanie zabezpieczyć interesy
> pożyczkodawcy przy tak dużej inflacji?

A jakie to ma znaczenie - duża, mała inflacja?

> To jest całkowicie oczywiste, więc nie bardzo rozumiem, co chcesz mi
> udowodnić?

To, że zupełnie niepotrzebnie rozważasz sytuację "rozminięcia się kurs
oficjalnego z czarnorynkowym" i coś na tej podstawie próbujesz udowodnić
(ale nie wiem co).

--
Liwiusz