Użytkownik "JaMyszka" <f...@g...com> napisał w wiadomości
news:4064060.409.1331493310586.JavaMail.geo-discussi
on-forums@vbtf26...
W dniu sobota, 10 marca 2012, 11:31:11 UTC+1 użytkownik Robert Tomasik
napisał:
> To, że bank jest ubezpieczony, to wcale nie znaczy, że odszkodowanie
> zadowala poszkodowaną. I w tym momencie poszkodowana dochodzi swych
> roszczeń bezpośrednio do banku.
> Inną sprawą jest orzecznictwo i określenie ubytku na zdrowiu.

Czemu inną? Bo to ta sama sprawa moim zdaniem.

> Znam przypadek, gdzie ubezpieczona po udarze mózgu miała określony 28%
> ubytek
> na zdrowiu. Ale pracowała jako księgowa i jako księgowa płaciła to
> ubezpieczenie.
> I aż do wieku emerytalnego (15 lat) nie podjęła żadnej pracy, bo jej
> "głowa" na to
> nie pozwoliła. I choć zapowiadała dalsze roszczenia, to nie była w stanie
> ich
> skierować na drogę sądową. Podejrzewam, że ubezpieczyciele cynicznie
> wykorzystują taki stan poszkodowanych.

Mógłbyś rozwinąć tę myśl, bo nei nadążam.

>> Dziwne jest dla mnie, czemu ubezpieczyciel zamiast zarządać od
>> ubezpieczonej jakiegoś tam zaświadczenia o absensji na uczelni - skoro
>> jak
>> sądzę uznał tę informacje za pomocne w dochodzeniu odszkodowania -
>> kombinował z detektywem wysyłającym pismo. A to, ze detektyw chodził i
>> pytał, to w sumie jego praca. Myślę, że podejrzewają, że ofiara odniosła
>> mniejsze szkody, niż wykazuje. Jeśli nie próbuje oszukać
>> ubezpieczyciela,
>> to dramatyczny ton tego artykułu o zastraszaniu jest cokolwiek dziwny.
>> [...]

> Aby szybko przywrócić poszkodowaną do zdrowia (nie zapominajmy, że to
> studentka, która była sparaliżowana), konieczna była szybka i intensywna
> rehabilitacja. IMHO na to poszły środki własne, bo na NFZ nie ma co
> liczyć.
> I trudno jest zgromadzić pokwitowania na owe koszty.

Ale co tu do rzeczy ma długoiść absensji na zajęciach?

> Owszem, detektyw mógł sobie chodzić, ale 2 lata wcześniej. Teraz
> nietrudno
> jest uzyskać jakąś niezgodność faktów (ach, ta ułomna pamięć ludzka) i
> zarzucić poszkodowanej mówienie nieprawdy.

Dziwny tok rozumowania. Najrozsądniej jak się czegoś ne pamięta, to mówić,
że się nie pamięta. A jak sie pamięta, to mówić prawdę. Masz pomysł, jak
przy takiej taktyce dowieść kłamstwo świadkowi.

> Poza tym, zarówno ubezpieczyciel, jak i bank, chcą uniknąć precedensu,
> który otworzyłby drogę podobnym sprawom.

Ależ ja podobnych spraw znam kilka.

> Zdaje mi się, że nasze orzecznictwo sądowe nie rekompensuje bólu, którego
> doznają poszkodowani. A szkoda.

Wiesz, z punktu widzenia pokrzywdzonego zawsze to bedzie za mało, zaś z
punktu widzenia płacącego za dużo.