z <...@...pl> writes:

> Z niego wynika że tak czy siak pod pojęciem "kredytu hipotecznego"
> sprzedawano instrument spekulacyjny na co obowiązujące prawo nie
> pozwalało.

Nie, z tego nic podobnego nie wynika, i myślę że tak nie było
(praktycznie nigdy). Tzn. kredyt mógł być powiązany z takim instrumentem
(sprzedanym np. klientom firmowym - "złe opcje"). Ale dla klienta
hipotecznego kredyt nie był takim instrumentem.

Banki tak nie działają, one mogą sprzedawać ryzyko, ale go nie kupują.

> A z tego już łatwo sąd może wydać wyrok którego konsekwencją będzie
> zwrot wpłaconej kasy bankowi a mieszkanie w rękach klienta.

Zwrot "wpłaconej kasy"? Tzn. sumy kredytu?
Myślę że coś takiego jest mało realne, nawet jeśli chodziłoby o walutę
kredytu (a nie o złotówki w wysokości przelanej sprzedawcy - taki zwrot
na pewno byłby bardzo na rękę kredytobiorcom). Chyba żeby udało się
udowodnić, że bank podstępem wprowadził klienta na minę. W praktyce
jednak może nikomu się to nie udać.

Nie wiem, może jest jakiś potencjał w "oprocentowaniu prezesa" - np. być
może udałoby się je obniżyć do jakiejś średniej rynkowej, albo ustalić
np. w początkowej wysokości (pewnie gorsze rozwiązanie). Ale takiego
czegoś, żeby przeliczyli CHF na PLN po 2 zł, to ja sobie nie wyobrażam.

Natomiast podobno wyobraża to sobie rząd. Być może to jest czas
przeszły, nie wiem.

Nie wątpię, że rząd mógłby sfinansować to (albo "sfinansować")
w miarę bezboleśnie z budżetu. Ale czy to jest dobre rozwiązanie, to
każdy musi sobie uczciwie odpowiedzieć sam.

> Tak. Takie mamy prawo.
> Wiem... Sądy w Polsce nieruchawe i strachliwe. Ale taka jest litera
> prawa w której to literze zakochani są prawnicy bankowi.

Obawiam się ze takie rozwiązanie nie miałoby zbyt wiele wspólnego
z prawem. Ale to oczywiście go nie wyklucza.

Przypomnę też, że w tamtych czasach niektórzy mocno odradzali
"oprocentowanie prezesa" jako bardzo ryzykowne. Wydaje się, że wyszło na
ich.
--
Krzysztof Hałasa