Chciałbym abyś miał na uwadze tezy z poniższego tekstu gdy następnym razem
nazwiesz mnie złodziejem i świńskim ryjem....

Lepiej tęsknić...
http://www.michalkiewicz.pl/tekst.php?tekst=762

" ... Po drugie - postulat "pojednania" zawiera w sobie sugestię, że musiało
uprzednio dojść do konfliktu, a może nawet - otwartej wrogości. Na przykład,
kiedy Francja po II wojnie światowej jednała się z Niemcami, sprawa była
jasna; Niemcy zaatakowały Francję, zmusiły ją do kapitulacji i przez kilka
lat częściowo ją okupowały - więc było sobie co wybaczać.

Tymczasem w historii stosunków polsko-żydowskich nic takiego nigdy nie miało
miejsca. Żydzi osiedlali się w Polsce z własnej woli, więc już choćby na tej
podstawie można domniemywać, że było im tutaj lepiej, niż gdziekolwiek
indziej, bo w innym przypadku osiedlaliby się gdziekolwiek indziej. Polacy
na terytoriach żydowskich się nie osiedlali, bo żydowskie państwo powstało
dopiero w 1948 roku, akurat wtedy, gdy zdecydowana większość Polaków miała
ogromne trudności z uzyskaniem zagranicznego paszportu. Wprawdzie podczas
niemieckiej okupacji Polski większość tutejszych Żydów została wymordowana
przez Niemców, ale stało się to dopiero wtedy, gdy Niemcy, do spółki ze
Związkiem Radzieckim, pokonały opór polskiego wojska i zmusiły je do
kapitulacji. Zatem pojawiające się niekiedy ze strony Żydów oskarżenia,
jakoby Polacy wobec masakry Żydów zachowywali się "biernie", nie wytrzymują
krytyki. Po pierwsze - Polacy walczyli z Niemcami - również w obronie
Żydów - chociaż oczywiście ten cel wojenny nie był specjalnie eksponowany,
bo inne były znacznie ważniejsze, niemniej jednak istniał. Natomiast po
zlikwidowaniu oporu regularnej armii, pozbawieni własnej siły zbrojnej
Polacy nie byli w stanie ani zapobiec masakrze Żydów, ani nawet - przyjść im
ze skuteczną pomocą na większą skalę. Nawiasem mówiąc, podczas pierwszej
sowieckiej okupacji Kresów Wschodnich, Żydzi na ogół mieli znacznie większe
możliwości działania, niż Polacy w Generalnym Gubernatorstwie, a przecież
nie słychać, by te możliwości wykorzystywali, by zapobiec masowym
deportacjom i egzekucjom ludności polskiej w roku 1940 i 1941.
Co więcej; trudno na pierwszy rzut oka wytłumaczyć, dlaczego na Kresach
Wschodnich pod pierwszą okupacją sowiecką jakoś nie rozwinęły się struktury
polskiego zbrojnego podziemia, podczas gdy pod okupacją niemiecką - jak
najbardziej. Być może przyczyna była taka, że pod okupacją sowiecką polskie
środowiska patriotyczne były znakomicie rozpoznane przez żyjących tam od
wieków Żydów i wskutek tego były bezbronne wobec sowieckiego okupanta.
Tymczasem w Generalnym Gubernatostwie Niemcy dość szybko spędzili ludność
żydowską do gett, wskutek czego penetracja wywiadowcza polskich środowisk
patriotycznych z tej strony nie była możliwa. Coś musi być na rzeczy, bo
kiedy Kresy Wschodnie zostały w 1941 roku opanowane przez Niemców, którzy
tamtejszą ludność żydowską albo zapędzili do gett, albo od razu wymordowali,
natychmiast pojawiła się tam potężna polska partyzantka, którą zlikwidowała
dopiero Armia Czerwona... "


--
Pozdrawiam
Endriu
http://drendriu.ovh.org/