Bernanke doktoryzował się z kryzysu 1929 r i dobrze – przypominam tylko, że od
owego kryzysu (mimo szoku jaki przeżyła Ameryka) nastąpił okres oczyszczenia i
dlatego USA stała się mocarstwem.

Dziś żadnego oczyszczenia nie ma. Wykup toksycznych aktywów jest jedynie
przejściowym środkiem zaradczym, który upewnia banki, że każde szatańskie
pomysły nowoczesnej ekonomii zostaną zaakceptowane i spłacone przez
społeczeństwo (i tu się mylą bo kieszeń społeczeństwa jest również ograniczona).

Dobrze to widać na przykładzie JPM i GS. Wielkie banki inwestycyjne trzęsą
rynkiem, choć mają praktycznie podobną stopę zwrotu do rynkowej. Zyski z ich
działalności są przeżerane przez administracje i nadmierne zatrudnienie. De
facto wystarczyłoby jeden zarządzający, jeden informatyk i księgowa by
prowadzić fundusz odwzorowujący indeks w USA, czy każdym innym kraju a osoby
pracujące w funduszu wyżywiłby się świetnie z opłaty wejścia i wyjścia z rynku
inwestorów. Pieniądze, które parują co roku z realnej gospodarki – na pensje i
inne apanaże są przerażające i zabijają realną gospodarkę.

Panom z banków już dawno przestało zależeć na gospodarce realnej – jak było to
istotnie do lat 70. Oderwanie się od parytetu złota dało im możliwość
spekulacji na niewiarygodną wręcz skalę. Zgodnie z teorią, iż wycena każdego
papieru – łącznie z pieniądzem jest uznaniowa.

Warto wziąć pod uwagę deficyt USA oraz innych krajów i gigantyczne kwoty
przeznaczane na wykup toksycznych aktywów. To pieniądze, których nigdy nie
było – owszem, jednak systematycznie pozwalały na podnoszenie rynków akcji.
Tych pieniędzy nadal nie ma a rynki nadal udają, że nic się nie stało.

Nowoczesna ekonomia wskazuje na kilka aspektów.

1. Najważniejsze są usługi (w krajach rozwiniętych ponad 50% PKB), niemniej
opierają się one na sektorze produkcyjnym. Bez niego nie byłoby usług, tak jak
bez wody nie byłoby nas i nie jest to istotne, czy w USA będą same usługi a
Chinach sama produkcja. Ktoś z produkcji musi najpierw zarobić na owe usługi.

2. Obniżanie kosztu kapitału oraz nowoczesne instrumenty finansowe – futures,
opcje, itp. dają szansę na zarobek niewiarygodny, niemniej jest to gra o sumie
zerowej. Nic się nie produkuje nimi choć na rynkach finansowych są
odpowiedzialne za gigantyczne obroty. Ktoś z realnej gospodarki musi stracić
by ktoś z wirtualnej gospodarki mógł zarobić.

3. Przez ostatnie kilkanaście lat używany jest do inwestycji model CAPM. Jego
główne założenie to rozkład poszczególnych inwestycji na przestrzeni ryzyka i
stopy zwrotu. Owe aktywa układają się wokół linii kapitału, która jako prosta
wyznacza ceny a nachylenie tej linii to słynna BETA o której tak chętnie mówią
inwestorzy instytucjonalni. Dlatego tak ważne jest by wycenić „prawdziwe”
ryzyko. Niestety owe ryzyko wyznaczane jest przez trzy ośrodki – przynajmniej
one są powszechnie uznane – jednocześnie będąc w strukturach banków
inwestycyjnych. Dochodzi zatem do kuriozalnych sytuacji, gdzie dług Japonii
204% PKB powoduje wzrost wartości JENA.
W rzeczywistej gospodarce – powiedzmy, iż bank miałby dać kredyt Kowalskiemu z
204% długiem na kilkanaście lat jego przychodów (nie mylić z dochodami) przy
stopie zwrotu około 4/5% (taka jest średni wzrost gospodarczy świata) nie
byłaby możliwa, bądź koszt obsługi tego kredytu byłby niemożliwy. A jednak
nadal się pożycza… Mało tego od Kowalskiego żądają banki zabezpieczenia –
dom,
samochód itp. Co posiada Państwo? poza budynkami użyteczności publicznej i
aparatem podatkowym? Nic…

4. Co stanie się jeśli urealnimi stopę zwrotu z kapitału – powiedzmy 5 do 10%
- choć uczciwa to około 20% z modelem CAMP i wycenami aktywów na niej
zawieszonymi?

5. Ciąg dalszy nastąpi bo zbyt długi post zniechęci do czytania i uniemożliwi
rozwój dyskusji…


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/