> Nie, jestem wdzięczny tym dzięki których ich nie ma i chcę żyć w
> państwie prawa, gdzie nie będzie mnie nachodził ,,windykator'' z
> baseballem [przenośnia moja]

Ustaliliśmy jednoznacznie - windykacja tak (bo przecież nie darowanie
długów), ale nie łamanie prawa.

> Niesłusznie zakładasz, że każdy kto nie spłaca zadłużenia jest oszustem.

Zakładam tak tylko wtedy, gdy ktoś ma 3 kredyty, 600zł netto i bierze
kolejny z ratą 400. W tym momencie musi zdawać sobie sprawę, że nie będzie
mógł spłacić. A zatem w chwili podpisywania umowy de facto jest oszustem
zobowiązując się do wykonania czegoś, gdzie z góry wie, iż tego nie dokona.
Oczywiście jeśli wypadek jest losowy to inna sprawa, ale doprawdy zanim
dojdzie do windykacji to z pewnością można z bankiem dojść do porozumienia,
a że ten przy okazji chce dodatkowo zarobić? No cóż... skoro łamiesz umowę
to normalne, że jakieś tam kary są.

> Znakomita większość chce spłacić zadłużenie, ale albo się zdarza mały
> poślizg i rozchodzi się po kościach albo zdarza się większa wpadka i
> zaczynają się poważne kłopoty. Cały kłopot rzecz w tym aby egzekucja
> odbywała się w sposób cywilizowany, cytowane przykłady pokazują że można.

Egzekucja musi być przeprowadzona w sposób cywilizowany. Zawsze. Ale
wpadka... no wiesz - to już jest ryzyko kredytobiorcy i to on musi się z tym
liczyć. Niemniej mówimy o ludzich ubogich i naprawdę wystarczyłoby
wyrobienie byle KK, by załatwić sprawę i mieć te 52 dni GP.

> Niezależnie od tego istnieje pewna grupa ludzi, którzy niezależnie od
> wieku nie dorośli do odpowiedzialnego brania kredytu, ale w
> cywilizowanych państwach załatwia się to za pomocą rozwiąń typu BIK a
> nie ,,windykatorów'' spod ciemnej gwiazdy.

No i w Polsce też jest BIK. A co do windykatorów spod ciemnej gwiazdy...
znamy tylko relację jednej strony. Tej "pokrzywdzonej" udzielonym zaufaniem.

> Gdyby to na mnie trafiło, to gwarantuje ci, że bez prokuratora by się
> nie obeszło. Problem, że tacy ,,windykatorzy'' nie przyjdą do mnie ani
> do ciebie tylko do ludzi, którzy nie bardzo wiedzą jak wyglądają ich
> prawa. Wiedzą (albo tylko czują), za to że ich prawa jako obywateli w
> tym państwie są czystą iluzją. Przy rencie 400Z adwokat za napisanie
> najgłupszego pisma zaśpiewa 300Z, więc droga prawna jest fikcją. I tu
> jest kwadratura koła.

Kolega proponował powrót do PRL stawiając tamtejszy układ bankowy za wzór.
Obawiam się, iż w "wesołych" czasach to akurat na dochodzenie swych praw z
tytułu egzekucji miałbyś małe szanse.
Dodam tylko, że zawiadomienie o przestępstwie można złożyć w prokuraturze
lub na Policji oczywiście bez adwokata. Ostatecznie gdy się wytłumaczy
policjantowi w czym rzecz to powinien jakoś to tam spisać do kupy w formie
zeznania. Tu sprawa jest inna moim zdaniem. Nie od dziś wiadomo, że z
"usług" policji nie lubi korzystać ktoś, kto ma coś na sumieniu...

>
>
> >
> >>Dlaczego bank nie zaufa kloszardowi i nie da mu 100kZ na drobne wydatki,
> >>skoro taki ufny?
> >
> >
> > To byłaby głupota. Ale jaki to ma związek? Bank ma od dziś odpowiadać za
> > dorosłych ludzi, którzy popełnili błąd na skutek niskiej znajomości
> > elementarnej matematyki?
> >
>
> Bo z Twojej wypowiedzi wynikało, jakoby kredyt był tylko kwestią
> zaufania, a nie rzetelnych wyliczeń banku, który chyba arytmetkę znać
> powinien.

I tak i nie. Arytmetyka to jedno. Ale swego czasu bank wydał mi KK na
podstawie oświadczenia, iż utrzymują mnie rodzice i dają mi 1500zł
miesięcznie na życie. Było to potwierdzone wpływami na konto w tym banku, a
miałem je rok czy dwa - już nie pamiętam. Po roku z karty zrezygnowałem,
potem po jakimś czasie znowu wystąpiłem i znowu dali, tym razem już miałem
dochody, ale umowę na czas określony - bank stwierdził, że w moim przypadku
sprawy nie widzi i proszę bardzo. Dla odmiany inny bank, w którym mam konto
od bodaj 5 lat jakiś czas temu (chyba niecały rok) przesłał mi w ramach
promocji karta za podpis umowę o KK na 6000zł. Na ten rachunek nie wpływa
moje wynagrodzenie za pracę, zatem ów bank nie wie gdzie pracuję, jakie mam
dochody, a jedynie jakie lokaty no i jak zarządzam swoimi finansami. Zatem
arytmetyka tak, ale jeśli bank Cię zna to zaufanie też ma niebagatelne
znaczenie.

> Nie mówię o nieodpowiedzialnym braniu kredytów (choć to też się zdarza),
> ale o wypadkach losowych, bo tak zdaje się było w oryginalnym wątku.
> Gdyby zdarzyło się tobie albo komuś z twoich najbliższych ciężko
> zachorować i skuteczna kuracja wymagałaby wydania kredytu udzielonego na
> dom/samochód/etc. na koszty leczenia nie wahałbyś i chciałbyś potem
> dojść do ugody z bankiem. Nie chciałbyś ,,windykatorów'' ani nie byłoby
> to z góry zamierzone oszustwo.

No wiesz... to nie taka prosta sprawa sprzedać auto na kredycie (bank jest
współwłaścicielem przecież) czy dom z hipoteką. A gdybyś chciał coś
zaszachrować to już niestety oszustwo. W grę wchodzi kwestia moralna - czy
matka głodującego dziecka ma prawo ukraść jedzenie ze sklepu czy nie?
Niemniej - w moim przekonaniu można się ułożyć z bankiem, pod warunkiem, że
nie myśli się tylko i wyłącznie o sobie, ale dostrzega interesy też i tej
drugiej strony, która przez nasze działanie jest poszkodowana.

> > Natomiast zastanów się... jeśli ktoś ma 600zł dochodu i bierze coś na
> > raty
> > po 400 miesięcznie to czy nie jest to z góry założone na wyłudzenie?
>
> Wiesz, widziałem już takie kombinacje, że to mnie nie rusza. Ludzie
> bywają niepoprawnymi optymistami, a do tego życie w swoich objawach jest
> tak różnorodne, że istnieje tysiące przypadków kredytów na 400 przy
> dochodach 600, które są spłacane bez problemu.

Dlatego bank musi też ocenić właśnie potencjalną uczciwość klienta. A co tu
dużo mówić - emeryci czy renciści są dla banku bardzo dobrymi
kredytobiorcami, bo mają PEWNE i STAŁE źródło dochodu. Podejrzewam, iż
niejeden bank wolałby widzieć u siebie 3 emerytowanych wojskowych z
dochodami 2500zł/mc każdy niż jedną osobę z DG deklarującą 15000zł/mc.

Spodziewane wsparcie od
> wujka z ameryki, zwrot podatku, zaległa rewaloryzacja..... zdziwiłbyś
> się jak ludzie o niskich dochodach potrafią przewidzieć i uwzględnić
> każdy grosik.

Wiem o czym mówisz, bo moje dochody nie są wcale wysokie.

> Klienci lombardu itp. to dla mnie też zagadka, ale dokąd jest to
> dobrowolne i nikt nie nasyła na nich bandytów to to jest ich sprawa.

Bandytów nie, ale termin wykupu np. rodzinnej pamiątki ze złota też jest
określony. Mija czas i lombard ma prawo rzecz sprzedać, bowiem przechodzi na
jego własność. Gdy jest na nią klient to pech dla zastawiającego. I nie może
on mieć pretensji do lombardu, że sprzedali.

pzdr