"Jarek Andrzejewski" <j...@d...com.pl> wrote in message
news:9n0rq0pfn24ekkr2a8ktpsrmajjf9hjgme@4ax.com...

> Ja? Nie. To Tomasz Nowicki stwierdził, że rozwój nastąpił dzięki

Nie "dzięki", ale "między innymi". Jednak bez odejścia od parytetu złota,
rozwój na tę skalę, zapewne, nie byłby możliwy. A skala rozwoju w wieku XIX
była o rzędy wielkości mniejsza, niż w wieku kolejnym. A, jak wiadomo z
wiadomej nauki o ekonomii, ilość przechodzi w jakość ;). W każdym razie -
nikt niczego innego niż odejście od parytetu złota naonczas nie wymyślił, w
każdym razie nic równie skutecznego. Przypomnij sobie, skąd się wzięły
pieniądze na rozwój amerykańskich linii kolejowych, a potem całego Zachodu,
a potem - elektryfikację, motoryzację itd. Jednak każdy młotek ma dwa końce
i odejście od złota przyniosło też negatywne skutki. Z dwojga złego - mieć
dobry pieniądz i niską stopę życiową (czy ograniczone możliwości rozwoju
ekonomicznego) czy zły pieniądz i wysoką stopę - wybieram to drugie (ale bez
przesady - tak samo, jak będąc wabionym przez banki z ich kartami
kredytowymi - korzystam, ale staram się spłacać kredyt tak szybko, jak to
możliwe i pod żadnym pozorem nie przekraczać jakiegoś tam narzuconego sobie
limitu zadłużenia). Podobnie powinno być z pieniądzem nie mającym pokrycia w
kruszcu - korzystać, ale bez przesady.

> odejściu od pieniądza związanego ze złotem czy srebrem, a ja podałem
> przykład, który to twierdzenie podważa.

Pewnie czytałem niewłaściwe opracowania (a przecież nie jestem ekonomistą i
zbyt głęboko nie sięgałem), ale zawsze wydawało mi się, że jednym z głównych
powodów głodu kapitałowego gospodarki światowej w XIX wieku (a i wcześniej
także) było sztywne trzymanie się parytetu złota (uzasadnione radosną
twórczością monetarystyczną rządzących od mroków Średniowiecza począwszy) -
w warunkach względnego niedoboru kruszcu trudno było finansować rozwój
gospodarki. Dlatego wynalazek wirtualnego pieniądza (a raczej seria
kolejnych, nie tak drastycznych kroków), okazał się bardzo pomocny w dziele
budowy XX-w. kapitalizmu (i nie tylko). Ze wszystkimi wadami i zaletami
odejścia od złota. Podobna sytuacja jest z deficytem budżetowym
współcześnie - jednak tu, jak przystało na konserwatystę, jestem przeciw :).
Uważam, że rząd nie powinien mieć prawa projektować deficytu, a jeśli do
niego doprowadzi - powinien ustąpić. Zaś Sejm miałby prawo projektować i
akceptować deficyt tylko w razie nadzwyczajnych, z góry zdefiniowanych
okoliczności - wojny, klęsk żywiołowych etc. I tylko na określony z góry
czas, pod rygorami konstytucyjnymi. Bo o ile odejście od parytetu złota dało
szansę na rozwój gospodarki, to deficyt budżetowy pozwala jedynie na rozwój
biurokracji, a ta niczemu dobremu nie służy.

T.