"J.F" <j...@p...onet.pl> writes:

> No ale co proponujesz - stałe odsetki i nie bedzie nas stac na
> kredyty? Ryzyko przerzucone na deponentów?

Przecież obecnie odsetki są znacznie niższe od inflacji - czysty zysk
dla kredytobiorców. Wystarczyłoby dopuścić sytuację wzrostu nominalnego
zadłużenia (przy spadku realnego). Stałe odsetki tak naprawdę nikomu się
nie opłacają - bankowi, bo jak miałby nimi konkurować ze zmiennymi, ani
kredytobiorcom, bo w rezultacie musieliby zapłacić znacznie więcej.

To wszystko jest pokazywane jako konflikt interesów banków
i kredytobiorców, ale to jest tylko sztuczny wróg. W rzeczywistości
problem leży zupełnie w innym miejscu - w wariackiej emisji oraz
marnotrawstwie publicznych pieniędzy na skalę, o której wcześniej nikomu
się nie śniło. Płaci za to całe społeczeństwo przy każdej okazji,
i podejrzewam, że większa część kosztów jeszcze przed nami.

Wyobrażam sobie jednak, że te działania nie są tak całkiem
bezinteresowne :-(


Tak w ogóle to nie rozumiem tego "szukania wroga". Oczywiście, jeśli
kredytobiorca (czy w ogóle klient banku) w rezultacie zapłaci więcej,
to bank więcej zarobi, a jeśli mniej, to bank zarobi mniej. Co w tym
dziwnego? Dokładnie tak samo jest nawet w sklepie spożywczym (i przy
każdej innej okazji, w której jest sprzedający i kupujący, albo
usługodawca i usługobiorca, a nawet pracodawca i pracobiorca). Czy teraz
mielibyśmy traktować wszystkie te "drugie" strony jak wrogów?

Nie wiem jak inni, ale jak nie traktuje mojego sklepu spożywczego jak
wroga. Podobnie z innymi, od których coś kupuję, albo którym
(sporadycznie) sprzedaję. Mój pracodawca też z pewnością nie jest moim
wrogiem. Rozumiem, że obu stronom wspólne interesy muszą się opłacać,
a jeśli tak miałoby nie być, to po prostu nie byłoby tych interesów.
Ale wróg?
--
Krzysztof Hałasa