Jarek Andrzejewski <p...@g...com> napisał(a):

> nie, kwoty mogą o tym świadczyć.
> Liczba świadczy raczej o tym, że wtedy nie dawało się tak łatwo
> "zamiatać pod dywan". Myślę, że wtedy po prostu wierzyciele wcześniej
> mogli zorientować się, że "wtopili" i odpowiednio szybko zareagować.
Ale co to ma do rzeczy ? Bankructwo jest wtedy kiedy dłużnik traci zdolność do
obsługi zadłużenia. To czy wierzyciel orientuje się wcześniej czy później nie
zmienia tego, że rządy nadmiernie się zadłużały bez względu na pokrycie lub
jego brak.

> A obecny "pieniądz dłużny" jest powszechnie akceptowany, bo dłużnik
> jest jeden - NBP (czy też inny bank centralny).
Nie jest to prawdą. Wpłacając pieniądze na konto zawierasz umowę z bankiem
komercyjnym a nie z NBP, zatem dłużnikiem jest bank.

> potwierdzeniami pożyczek kilkudziesięciu różnych banków i tysięcy
> innych podmiotów? Jesteś tego pewien?
Tak.

> Być może nie rozumiem, co masz na myśli, więc napisz proszę jakie
> "potwierdzenia" i jakich "pożyczek" masz na myśli pisząc, że używane
> są "o wiele częściej niż gotówka".
Pieniądz dłużny zwany również bankowym albo elektronicznym.

> Gdzie jest Twoja "dobrowolność", gdy wpłacasz pieniądze do banku, a o
> rezerwie częściowej decyduje jakaś rada, zmieniając ją kiedy zechce
> zgodnie ze swoim widzimisię?
Z bankiem zawieramy dobrowolne umowy.

> "jak niby to ma być oszustwem?" - bardzo prosto, wystarczy obniżyć
> poziom obowiązkowej rezerwy (podobnie jak jest oszustwem samo jej
> istnienie - w porównaniu do pełnego pokrycia).
Z bankiem zawierasz umowę depozytu nieprawidłowego, co nie wymaga utrzymywania
pełnego pokrycia wkładu. Zatem o żadnym oszustwie nie ma tu mowy.
Rothbardyści domagają się aby strony dotrzymywały warunków zupełnie innej
umowy niż została zawarta i taką sytuację nazywają oszustwem. Jest to czyste
kuriozum myślowe.

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/